Beter laat dan nooit
Blijf op de hoogte en volg Maaike
31 Mei 2016 | Bolivia, Uyuni
Hola amigos,
Ik dacht blijkbaar, laat ik mijzelf eens uitdagen en het einde van mijn tijd in Colombia, mijn weken in Peru en de eerste week in Bolivia te bewaren voor 1 blog... Kijken of ik hier iets moois van kan maken!
Mijn vorige blog sloot ik af aan de kust in Colombia, waar een 4-daagse hike op de planning stond. Ik nam hiervoor de bus naar Santa Marta, relaxte even in het fijne The Dreamer hostel (waar ik de bijnaam Messi Maaike kreeg toen ik als enige meisje mee deed aan een voetbalpartij) en daarna begon de tocht naar Ciudad Perdida (de verloren stad). De Ciudad Perdida is een archeologische plek, ontdekt in de jaren '70, en is (tot dusver) minder toeristisch dan de Machu Picchu in Peru.
In 4 dagen liepen we ruim 44 kilometer in de brandende zon maar door een super mooi landschap met bebossing, rotsen en langs watervallen. Elke dag sloten we af in een ander kamp met een duik in een rivier, prima avondeten en spelletjes kaarten. De derde dag was het zover; we kwamen aan bij de Ciudad Perdida! Ik vond het niet sprookjesachtig mooi, maar kon aan alles merken dat het wel een bijzondere plek is. De avond dat we terugkwamen van deze trek sloten we goed af in een plaatselijke club..voor we eindelijk gingen bijslapen.
De laatste dagen in Colombia bezocht ik onder andere het plaatsje Minca (waar ik weer een koffietour deed en blij was dit best goed in het Spaans te kunnen volgen) en vertok ik met een aantal anderen naar het avontuurlijke plaatsje San Gil. Hier ging ik voor het eerst raften (leuk!) en deed ik een dagtocht met onder andere repelling, door een grot klauteren, ziplinen etc. Die avond gingen we met het hostel weer de lokale sport tejo spelen, helaas was ik niet zo goed als de eerste keer.. Toch beginnersgeluk ben ik bang.
Hierna vervolgden we met z'n vieren onze weg naar Bogota, de hoofdstad van Colombia. Ik had gemengde verhalen gehoord over Bogota, maar ik heb mij ruim 2 dagen prima vermaakt met een free walking tour, graffiti tour, hier en daar een drankje en het liefste echtpaar ooit dat het hostel runden waar wij in verbleven.
Na vijf weken Colombia bedacht ik mij dat het toch echt tijd was om richting Peru te gaan als ik daar nog wat weken voor wilde hebben. Ik had zo nog weken in Colombia kunnen doorbrengen en ik weet zeker dat, zodra de negatieve beeldvorming wat afneemt, dit over een paar jaar een super populaire bestemming wordt.
Op naar Peru dus! Ik besloot mijzelf een klein cadeautje te geven in de vorm van een vliegticket van Bogota naar Lima in plaats van 2,5 dag in de bus. Ik miste bijna mijn vlucht toen mij bij het inchecken werd verteld dat iets niet klopte wat gewoon bleek te kloppen, maar waarbij het even duurde voor ik door had dat het klopte en ik duidelijk kon maken dat het klopte. Snap je het nog? Hoe dan ook, stressmomentje maar ik kwam zoals gepland aan in Lima. Een vriendelijke taxichauffeur bracht mij naar een bus terminal en kon onderweg niet ophouden met praten over marihuana en hoe fantastisch hij Amsterdam wel niet vond.
Ik nam de nachtbus naar Huaraz, een plaats 8 uur boven Lima waar je super mooie hikes kan doen. Hier nam ik deel aan een 1-daagse hike naar Laguna 69, zonder twijfel het mooiste gebied en meer wat ik tot dusver heb gezien. Hierna nam ik de bus terug naar Lima, waar ik ruim 2 dagen verbleef. Ik sprak via de website couchsurfing (een online platform waar je mensen uit andere landen/steden kan leren kennen, mee kan afspreken en zelfs om onderdak kan vragen) af met Abi, die mij Lima liet zien en waarmee ik een heerlijke lunch had (onder andere ceviche, rauwe vis gemarineerd in citrussap). In Lima ontmoette ik weer wat leuke mensen waarmee ik de bus richting Huacachina nam. Een dorpje waar elke tourist maar voor 1 ding komt: sandboarden! A, en mocht je alcoholisch geinteresseerd zijn kon je ook deelnemen aan een Pisco tour, dus daar was ik uiteraard ook bij. Pisco is een sterke drank en wordt voornamelijk gedronken in Peru (waar het dorp Pisco ligt) en Chili.
Terug naar het sandboarden: In een grote buggy crossten we door het woestijngebied waar Huacachina in is gelegen en gingen we los met het sandboarden. Redelijk uitgeput aten we die avond veels te veel en deden we drankjes bij de bar Huacafuckingchina (geniaal die naam toch?).
De dag erna bleef ik met Isa nog een dagje relaxen in het Banana hostel (met zwembad!) en namen we 's avonds de nachtbus naar Cusco. We boekten via Cruz del Sur, de meest luxe busmaatschappij, aangezien we 17 uur in de bus wel comfortabel wilden doorbrengen.
Ik had al veel goede verhalen over Cusco gehoord en aangezien ik graag nog meer Spaanse lessen wilde volgen besloot ik dat hier nog een weekje te doen. Maar, voordat dat ging gebeuren boekte Isa en ik als eerst een tour naar Machu Picchu! We besloten voor de Inca Jungle trail te gaan, een 4 daagse tocht naar Machu Picchu (grote berg). Naast lopen gingen we hierbij ook ziplinen, raften en mountainbiken. Oftewel, een wat relaxtere tocht ;) Het bleek een goede keuze, samen met onze goede gids konden we na een paar dagen 'de' toeristen foto's maken bij Machu Picchu. Ik zou graag veeeeel meer info geven over deze plek, maar dat duurt lang dus google er vooral zelf even op los ;)
Die week erna volgde ik in de ochtend Spaanse lessen, en genoot ik in de middag van de fijne stad Cusco waar genoeg te doen, te zien en te eten was. Aan het eind van de week was het tijd voor mijn laatste stop in Peru: Arequipa. Samen met Isa en een Engels meisje besloten we de tweedaagse wandeling naar de Colca Canyon te doen zonder gids. De Colca Canyon is twee keer zo diep als de Grand Canyon in de VS, en dus een pittige wandeling, vooral als je een paar bijzondere keuzes maakt qua looproute en 7 uur omhoog moet lopen haha. We overnachtten in de kloof zelf, wat heel bijzonder was :)
Bij terugkomst in Arequipa nog even genoten van de gezelligheid in het Wild Rover hostel en toen begon ik aan de lange busrit richting La Paz in Bolivia!
La Paz ligt op zo'n 3600 meter hoogte en staat bekend als 1 van de meest chaotische steden in Zuid-Amerika door de wirwar aan verkeer en de enorme hoeveelheid aan straatmarkten. Na aankomst in het Loki hostel (een berucht feesthostel), waagde ik mij de volgende dag meteen aan de mountainbike tocht genaamd 'Death Road.' Deze weg is ooit uitgeroepen tot de gevaarlijkste weg van de wereld en is een zeer toeristische attractie. Inmiddels wordt de weg nauwelijks gebruikt voor verkeer en hebben zo'n 40.000 toeristen de steile tocht per mountainbike al aangedurfd, waarbij (volgens mijn gids) 46 doden zijn gevallen. Dus, leuk tochtje! ;) Ik had het niet verwacht maar vond het in het begin oprecht spannend, mede omdat ik mezelf nog niet echt vertrouwde op de super goede fiets met heel strak afgestelde remmen. Naarmate we met onze groep van ongeveer 12 personen daalden kreeg ik er steeds meer plezier in en crosste ik er op los. Toen we allemaal veilig waren aangekomen kregen we als beloning een 'I survived Death Road t-shirt.' Voor wie die ooit gaat doen: Barracuda Biking is een aanrader!
Na een dagje rust in La Paz (ik merkte dat ik toch wat last had van de hoogte en snel moe was) boekte ik voor zondag 27 mei een vlucht naar Rurrenabaque, een klein wild-west dorpje in het Amazonegebied noorden van Bolivia. Vanuit hier boekte ik een 3-daagse Pampas tour, niet de echte jungle maar een gebied waar veel wildlife valt te zien. Na een hobbelige jeeptocht van 3 uur kwamen we bij de opstapplaats aan waar we in onze grote kano gingen wat de komende dagen ons vervoersmiddel zou zijn. Samengevat zagen we tijdens deze drie dagen veel kaaimannen, alligators, schildpadden, capybara's (soort grote cavia's, die ik deze keer niet heb opgegeten) en veel soorten vogels. Daarnaast sprongen er aapjes op onze boot en hoofden en vonden we een anaconda tijdens onze zoektocht, die ik uiteraard even wilde vasthouden. Daarnaast gingen we piranha's vissen, wat niet mijn roeping was maar gelukkig wel van de 6 jongens en het meisje van mijn groep. De laatste ochtend kregen we de kans om met roze dolfijnen te zwemmen, maar helaas hadden ze geen zin in toeristen die dag dus bleven ze op een paar meter afstand ons uitlachen. Na deze laatste dag keerden we weer terug naar Rurrenabaque en sloten we de dagen goed af in de plaatstelijke bar.
Toen, na 4,5 maand 'alleen' te zijn, was het tijd om terug te vliegen naar La Paz om daar mijn moeder weer te zien! Door nare omstandigheden in Nederland is ze wat later gekomen dan gepland, maar ik ben heel blij dat ze er alsnog is. We hebben al een aantal dagen in La Paz doorgebracht en zijn we naar Isla del Sol geweest. Momenteel moet ik nog steeds wennen aan de lagere temperaturen in Bolivia, dus ben ik onder een dekentje onze trip naar de zoutvlaktes in het zuiden van Bolivia aan het plannen.
Ik zal een goede poging wagen eind volgende week (zaterdag 11 juni staan we alweer op Schiphol) nog een afsluitende blog te schrijven, met een algemene terugblik en wat meer over Bolivia. EN met feitjes!
Tot snel!
Xx Mama Maaikie en Maaikie
Ik dacht blijkbaar, laat ik mijzelf eens uitdagen en het einde van mijn tijd in Colombia, mijn weken in Peru en de eerste week in Bolivia te bewaren voor 1 blog... Kijken of ik hier iets moois van kan maken!
Mijn vorige blog sloot ik af aan de kust in Colombia, waar een 4-daagse hike op de planning stond. Ik nam hiervoor de bus naar Santa Marta, relaxte even in het fijne The Dreamer hostel (waar ik de bijnaam Messi Maaike kreeg toen ik als enige meisje mee deed aan een voetbalpartij) en daarna begon de tocht naar Ciudad Perdida (de verloren stad). De Ciudad Perdida is een archeologische plek, ontdekt in de jaren '70, en is (tot dusver) minder toeristisch dan de Machu Picchu in Peru.
In 4 dagen liepen we ruim 44 kilometer in de brandende zon maar door een super mooi landschap met bebossing, rotsen en langs watervallen. Elke dag sloten we af in een ander kamp met een duik in een rivier, prima avondeten en spelletjes kaarten. De derde dag was het zover; we kwamen aan bij de Ciudad Perdida! Ik vond het niet sprookjesachtig mooi, maar kon aan alles merken dat het wel een bijzondere plek is. De avond dat we terugkwamen van deze trek sloten we goed af in een plaatselijke club..voor we eindelijk gingen bijslapen.
De laatste dagen in Colombia bezocht ik onder andere het plaatsje Minca (waar ik weer een koffietour deed en blij was dit best goed in het Spaans te kunnen volgen) en vertok ik met een aantal anderen naar het avontuurlijke plaatsje San Gil. Hier ging ik voor het eerst raften (leuk!) en deed ik een dagtocht met onder andere repelling, door een grot klauteren, ziplinen etc. Die avond gingen we met het hostel weer de lokale sport tejo spelen, helaas was ik niet zo goed als de eerste keer.. Toch beginnersgeluk ben ik bang.
Hierna vervolgden we met z'n vieren onze weg naar Bogota, de hoofdstad van Colombia. Ik had gemengde verhalen gehoord over Bogota, maar ik heb mij ruim 2 dagen prima vermaakt met een free walking tour, graffiti tour, hier en daar een drankje en het liefste echtpaar ooit dat het hostel runden waar wij in verbleven.
Na vijf weken Colombia bedacht ik mij dat het toch echt tijd was om richting Peru te gaan als ik daar nog wat weken voor wilde hebben. Ik had zo nog weken in Colombia kunnen doorbrengen en ik weet zeker dat, zodra de negatieve beeldvorming wat afneemt, dit over een paar jaar een super populaire bestemming wordt.
Op naar Peru dus! Ik besloot mijzelf een klein cadeautje te geven in de vorm van een vliegticket van Bogota naar Lima in plaats van 2,5 dag in de bus. Ik miste bijna mijn vlucht toen mij bij het inchecken werd verteld dat iets niet klopte wat gewoon bleek te kloppen, maar waarbij het even duurde voor ik door had dat het klopte en ik duidelijk kon maken dat het klopte. Snap je het nog? Hoe dan ook, stressmomentje maar ik kwam zoals gepland aan in Lima. Een vriendelijke taxichauffeur bracht mij naar een bus terminal en kon onderweg niet ophouden met praten over marihuana en hoe fantastisch hij Amsterdam wel niet vond.
Ik nam de nachtbus naar Huaraz, een plaats 8 uur boven Lima waar je super mooie hikes kan doen. Hier nam ik deel aan een 1-daagse hike naar Laguna 69, zonder twijfel het mooiste gebied en meer wat ik tot dusver heb gezien. Hierna nam ik de bus terug naar Lima, waar ik ruim 2 dagen verbleef. Ik sprak via de website couchsurfing (een online platform waar je mensen uit andere landen/steden kan leren kennen, mee kan afspreken en zelfs om onderdak kan vragen) af met Abi, die mij Lima liet zien en waarmee ik een heerlijke lunch had (onder andere ceviche, rauwe vis gemarineerd in citrussap). In Lima ontmoette ik weer wat leuke mensen waarmee ik de bus richting Huacachina nam. Een dorpje waar elke tourist maar voor 1 ding komt: sandboarden! A, en mocht je alcoholisch geinteresseerd zijn kon je ook deelnemen aan een Pisco tour, dus daar was ik uiteraard ook bij. Pisco is een sterke drank en wordt voornamelijk gedronken in Peru (waar het dorp Pisco ligt) en Chili.
Terug naar het sandboarden: In een grote buggy crossten we door het woestijngebied waar Huacachina in is gelegen en gingen we los met het sandboarden. Redelijk uitgeput aten we die avond veels te veel en deden we drankjes bij de bar Huacafuckingchina (geniaal die naam toch?).
De dag erna bleef ik met Isa nog een dagje relaxen in het Banana hostel (met zwembad!) en namen we 's avonds de nachtbus naar Cusco. We boekten via Cruz del Sur, de meest luxe busmaatschappij, aangezien we 17 uur in de bus wel comfortabel wilden doorbrengen.
Ik had al veel goede verhalen over Cusco gehoord en aangezien ik graag nog meer Spaanse lessen wilde volgen besloot ik dat hier nog een weekje te doen. Maar, voordat dat ging gebeuren boekte Isa en ik als eerst een tour naar Machu Picchu! We besloten voor de Inca Jungle trail te gaan, een 4 daagse tocht naar Machu Picchu (grote berg). Naast lopen gingen we hierbij ook ziplinen, raften en mountainbiken. Oftewel, een wat relaxtere tocht ;) Het bleek een goede keuze, samen met onze goede gids konden we na een paar dagen 'de' toeristen foto's maken bij Machu Picchu. Ik zou graag veeeeel meer info geven over deze plek, maar dat duurt lang dus google er vooral zelf even op los ;)
Die week erna volgde ik in de ochtend Spaanse lessen, en genoot ik in de middag van de fijne stad Cusco waar genoeg te doen, te zien en te eten was. Aan het eind van de week was het tijd voor mijn laatste stop in Peru: Arequipa. Samen met Isa en een Engels meisje besloten we de tweedaagse wandeling naar de Colca Canyon te doen zonder gids. De Colca Canyon is twee keer zo diep als de Grand Canyon in de VS, en dus een pittige wandeling, vooral als je een paar bijzondere keuzes maakt qua looproute en 7 uur omhoog moet lopen haha. We overnachtten in de kloof zelf, wat heel bijzonder was :)
Bij terugkomst in Arequipa nog even genoten van de gezelligheid in het Wild Rover hostel en toen begon ik aan de lange busrit richting La Paz in Bolivia!
La Paz ligt op zo'n 3600 meter hoogte en staat bekend als 1 van de meest chaotische steden in Zuid-Amerika door de wirwar aan verkeer en de enorme hoeveelheid aan straatmarkten. Na aankomst in het Loki hostel (een berucht feesthostel), waagde ik mij de volgende dag meteen aan de mountainbike tocht genaamd 'Death Road.' Deze weg is ooit uitgeroepen tot de gevaarlijkste weg van de wereld en is een zeer toeristische attractie. Inmiddels wordt de weg nauwelijks gebruikt voor verkeer en hebben zo'n 40.000 toeristen de steile tocht per mountainbike al aangedurfd, waarbij (volgens mijn gids) 46 doden zijn gevallen. Dus, leuk tochtje! ;) Ik had het niet verwacht maar vond het in het begin oprecht spannend, mede omdat ik mezelf nog niet echt vertrouwde op de super goede fiets met heel strak afgestelde remmen. Naarmate we met onze groep van ongeveer 12 personen daalden kreeg ik er steeds meer plezier in en crosste ik er op los. Toen we allemaal veilig waren aangekomen kregen we als beloning een 'I survived Death Road t-shirt.' Voor wie die ooit gaat doen: Barracuda Biking is een aanrader!
Na een dagje rust in La Paz (ik merkte dat ik toch wat last had van de hoogte en snel moe was) boekte ik voor zondag 27 mei een vlucht naar Rurrenabaque, een klein wild-west dorpje in het Amazonegebied noorden van Bolivia. Vanuit hier boekte ik een 3-daagse Pampas tour, niet de echte jungle maar een gebied waar veel wildlife valt te zien. Na een hobbelige jeeptocht van 3 uur kwamen we bij de opstapplaats aan waar we in onze grote kano gingen wat de komende dagen ons vervoersmiddel zou zijn. Samengevat zagen we tijdens deze drie dagen veel kaaimannen, alligators, schildpadden, capybara's (soort grote cavia's, die ik deze keer niet heb opgegeten) en veel soorten vogels. Daarnaast sprongen er aapjes op onze boot en hoofden en vonden we een anaconda tijdens onze zoektocht, die ik uiteraard even wilde vasthouden. Daarnaast gingen we piranha's vissen, wat niet mijn roeping was maar gelukkig wel van de 6 jongens en het meisje van mijn groep. De laatste ochtend kregen we de kans om met roze dolfijnen te zwemmen, maar helaas hadden ze geen zin in toeristen die dag dus bleven ze op een paar meter afstand ons uitlachen. Na deze laatste dag keerden we weer terug naar Rurrenabaque en sloten we de dagen goed af in de plaatstelijke bar.
Toen, na 4,5 maand 'alleen' te zijn, was het tijd om terug te vliegen naar La Paz om daar mijn moeder weer te zien! Door nare omstandigheden in Nederland is ze wat later gekomen dan gepland, maar ik ben heel blij dat ze er alsnog is. We hebben al een aantal dagen in La Paz doorgebracht en zijn we naar Isla del Sol geweest. Momenteel moet ik nog steeds wennen aan de lagere temperaturen in Bolivia, dus ben ik onder een dekentje onze trip naar de zoutvlaktes in het zuiden van Bolivia aan het plannen.
Ik zal een goede poging wagen eind volgende week (zaterdag 11 juni staan we alweer op Schiphol) nog een afsluitende blog te schrijven, met een algemene terugblik en wat meer over Bolivia. EN met feitjes!
Tot snel!
Xx Mama Maaikie en Maaikie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
