Con mucho gusto!
Door: Maaikos
Blijf op de hoogte en volg Maaike
07 April 2016 | Colombia, Cartagena
Het ene moment neem ik afscheid van alle bekende gezichten in Quito, het andere moment lig ik in een strandstoel aan de kust in Colombia! Maar dat gebeurde niet zonder veel te zien en te doen..
Ik hoefde gelukkig van 1 iemand nog niet meteen afscheid te nemen: Katinka, die ook in het vrijwilligershuis verbleef, vergezelde mij een paar weken geleden naar het Mitad del Mundo monument (jaja, Quito ligt op de evenaar) en Otovalo. Na een interessante busreis met veel foute aanwijzingen van locals en een politieagent in functie die duidelijk geïnteresseerd was in Katinka kwamen we aan in Otavalo. We bezochten de bekende zaterdagmarkt en genoten van de vriendelijke Ecuadorianen in klederdracht.
Hierna was het toch echt tijd voor mij om alleen richting de grens naar Colombia te gaan! In ieder geval, ik dacht dit alleen te gaan doen maar in Otavalo kwam ik een Canadeze jongen die ik eerder in Ecuador ontmoet. Hij stelde voor samen de grens over te gaan, mij hoorde je niet klagen! ;) Bij de grens kwamen we nog een Frans meisje tegen die ons graag vergezelde. Het klikte zo goed dat we pas vandaag, na 2 weken met z'n 3en te reizen, 'uit elkaar zijn gegaan.'
We begonnen in het zuiden van Colombia in Popayan, ook wel de 'witte' stad genoemd door de vele witte huizen. Enthousiaste tieners gaven een free walking tour en lieten ons de mooi plekken van de stad zien. Ik was niet super onder de indruk van Popayan, maar wat wel bijzonder was waren de voorbereidingen voor Semana Santa (Pasen). Dit uiterst gelovige dorpje pakt elk jaar uit met enorme optochten, iets wat wij helaas net gingen missen. Ons hostel was prima, maar achteraf bleek dat in andere dorms (slaapzalen) het wemelde van de kakkerlakken.. We hadden geluk dus ;)
Daarna daalden we iets af naar het koloniale dorpje Salento, waar we een aantal tours deden. Vervolgens weer de bus in (ik ga het nog missen straks) richting de salsa hoofdstad, Cali! Daar kon ik eindelijk mijn fantastische salsa moves kwijt. Dat die niet zo fantastisch waren bleek tijdens de eerste avond uit in 'La Topa Tolandra', een salsa club waar de Colombianen even lieten zien hoe het wel moet. Ik keek mijn ogen uit! We zijn uiteindelijk twee dagen in Cali geweest, vrij weinig van de stad zelf gezien maar even bijgekomen van de busritten en genoten van het leuke hostel.
Aangezien Colombia de derde grootste koffie exporteur ter wereld is wilden wij dat wel eens van dichtbij meemaken. We vervolgden onze trip dan ook naar Salento, een dorp in de zogenoemde 'Zona Cafetaria.' Rustiek en bourgondisch zijn de eerste woorden die bij mij opkwamen. Wat een ontzettend fijne plek om een paar uur paard te rijden, goed te eten, een koffietour te doen en een dag te wandelen in Valle de Cocora. Letterlijk ee dag, we waren een beetje naief door geen kaart mee te nemen dus kwamen we er na 1,5 uur naar boven wandelen achter dat we precies helemaal de verkeerde kant op gingen. Work-out weer gehad in ieder geval!
We sliepen in een tent in hostel la Serrana en ik vond mijn roeping: samen met een aantal andere reizigers die we ontmoet hadden in Cali speelden we het Colombiaanse spel 'tejo.' Met een steen in je ene hand en een Club Colombia biertje in je andere hand vanaf een afstand op een bord met klei gooien, met als doel een klein object te raken. Ja lieve mensen, daar was ik nou goed in ;) De volgende dagen kreeg ik dan ook de bijnaam 'Sporty Dutchie.'
Na deze heerlijk relaxte dagen maakten we ons op voor de op een-na grootste stad van Colombia, Medellin! Aangezien er genoeg te beleven viel besloten we hier een klein weekje te verblijven. Helaas lukte het mij niet om nog wat Spaanse lessen te nemen daar, ik hoop dat in Peru te doen. Wel namen we deel aan een regenachtige maar super goede free walking tour. Samen met iemands anders zorgde ik nog voor wat ophef door de groep kwijt te raken toen iedereen alle kanten uitrende om de hoosbuien te ontwijken. Zoals jullie weten sta ik graag in het middelpunt van de aandacht dus dat kwam goed uit ;)
Tot een paar jaar geleden stond Medellin nog bekend als een crimineel en gevaarlijke stad. De afgelopen jaren zijn er ontzettend veel stappen gemaakt door onder andere het investeren in een prachtig metronetwerk, waar de lokale bevolking heel trots op is en ziet als teken van vooruitgang. Daarnaast bezocht ik de kabelbanen, graffitiwijken, een museum en Parque Explora (een soort Nemo, oftewel als een klein kind allerlei leuke experimenten doen). 's Avonds en 's nachts was er ook genoeg te beleven. Alleen al het zitten in het park rondom het uitgaansgebied was een belevenis; de hoeveelheid coke die te koop werd aangeboden door zelfs kleine jongetjes was bizar. Laten we zeggen dat de sporen van Pablo Escobar ('s werelds grootste drugsbaas) nog niet helemaal zijn uitgewist.
Nu vergeet ik bijna het meest belangrijke: het bezoeken van een wedstrijd van Atletic Nacional, één van de voetbalclubs in Medellin. Met z'n achten dronken we van te voren bier, aten gefrituurd voedsel en kochten allemaal een shirt van Atletico Nacional. Echte fans dus! Alhoewel ik had verwacht dat in het hele stadion het 1 groot feest was, was er één groot vak waar ontzettend fanatieke en luidruchtige fans zaten. Hier en daar braken er ook wat relletjes uit, toen snapte ik waarom er alleen alcoholvrij bier werd verkocht in het stadion. Het niveau viel wat tegen, maar de 7-0 overwinning was leuk om mee te maken!
Samen met Elodie, het Franse meisje, verbleef ik na Medellin een nacht in Guatapé. Dit dorp is omgeven door een mooi meer, waarbij kleurrijke huizen een eorme positieve en vrolijke sfeer aan het dorp gaven. We namen deel aan een Pablo Escobar tour, die daar werd aangeboden aangezien één van zijn vakantiehuizen die zijn gebombardeerd zich daar bevond. De mogelijkheid om daarna rondom zijn huis te paintballen greep ik ook aan, maar dat was niet mijn ding. Het paintballen zelf niet maar ook het rare, dubbele gevoel wat het paintballen (elkaar vrijwillig beschieten) rondom zo'n dergelijke plek mij gaf.
Nu, voor mij donderdagmiddag, lig ik op een strandbed op Playa Blanca. Dit strand is één van de must-sees voor Gringo's (een term die in Spaanstalige landen wordt gebruikt om onder andere buitenlanders uit Europa en de VS aan te duiden). Ik ben een aantal nachten in de kustplaats Cartagena en ga morgen verder om volgende week onder andere de Ciudad Perdida trek (Lost city trek) te doen. Oftewel, in ruim 30 graden vier dagen lang zweten en heel veel lopen. Klinkt leuk hé? Volgende keer vertel ik hoe het was ;)
Feitjess:
- Ik heb inmiddels al in 26 verschillende hostels geslapen. A, en ik blijk af en toe gezellig te praten in mijn slaap. Laatst zelfs in het Spaans tegen Elodie, met de vraag of ze wel het wisselgeld had gekregen. Ik blijf een Nederlander.
- Ik strooi met briefjes van duizend pesos momenteel, ik heb soms het gevoel alsof ik met monopoly geld betaal. 1000 pesos staat gelijk aan ongeveer 3,4 euro, mijn omreken skills worden op de proef gesteld.
- Over het algemeen geef ik sowieso redelijk veel geld uit, alhoewel Colombia zeker niet duur is. Ik kan meer besparen maar merk dat ik het ook fijn vind om eens lekker te doen waar ik zin in heb. Meer koken is wel een goed voornemen!
- Colombianen zijn echt veel opener en vriendelijker dan Ecuadorianen. Een voorbeeld, de meest gebruikte zin hier i 'con mucho gusto' (my pleasure, heel graag gedaan).
- De afgelopen weken hebben we best veel regen gehad. Oke, het is nog steeds niet koud maar het beeld dat ik elke dag een cocktail in mijn hand heb klopt dus niet jongens.
- Aangezien Elodie ook graag haar Spaans wil verbeteren en zij al een stukje verder is dan ik, hebben we de afgelopen weken zoveel mogelijk Spaans gesproken. Ik schakel nog veel over naar Engels, maar het helpt echt! En Spaans is veel mooier dan Engels en Nederlands. En al helemaal mooier dan Duits.
Tenslotte hoor ik jullie denken, hee die Maaike, alles leuk en aardig, maar valt dan niets tegen? Ik moet zeggen dat ik in de bijna drie maanden dat ik weg ben nog geen echte 'down' momenten heb gehad. Wel vind ik het nog steeds spannend om zelf te bepalen waar ik heen ga en blijft de vraag 'ontmoet ik wel weer nieuwe mensen' in mijn hoofd rondhangen. Ook heb ik wat kleine dingetjes waarover ik soms baal, zoals dat ik meer had willen investeren in een goede camera en andere kledingkeuzes had willen maken. Maar dat zijn dus typische zeurdingetjes. Het meest belangrijke is dat ik mijn paspoort en telefoon nog heb, de rest is bijzaak haha.
Het enige waar ik nog steeds niet van onder de indruk ben is het Zuid-Amerikaanse eten. Het is veelal gefrituurd of juist heel zoet (zelfs het brood). Ik hoop dat Peru mij op dat gebied positief verrast, ik hoor daar hele goede verhalen over!
Dat was hem weer! Nog 9 weken te gaan, waarvan ik de laatste 3 weken zeker niet alleen reis: mijn mammie komt naar Bolivia! Eens kijken of we het samen uit kunnen houden hier :D
Heel veel liefs,
Maaikie
-
08 April 2016 - 10:38
Marleen:
Wat een heerlijk verhaal weer Maaik!! Zo leuk om te lezen dat je het zo naar je zin hebt. Enjoy, enjoy, time flies when ur having fun!! X -
08 April 2016 - 20:50
Monique:
Reken maar dat we het uithouden hoor.
Ik ben er bijna klaar voor, nog even een goed fototoestel en de juiste kledingkeuze -
10 April 2016 - 13:54
Leana:
Klinkt geweldig Maaik! En nog 9 weken...whaaa voor je het weet ben je alweer terug. Geniet nog volop van deze mooie ervaringen en de momenten dat je in het middelpunt staat ;) loveuu
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley