Het leven na vrijwilligerswerk

Hola todos :)

Ja, jullie zien het goed aan mijn 'locatie', ik ben weer heel even terug in Quito! Maar dan ook echt maar heel eventjes, want overmorgen verlaat ik Ecuador.. Laat ik eerst (kort!) vertellen waar ik de afgelopen weken heb doorgebracht:

Samen met Tessa ging ik een aantal weken geleden op pad om Ecuador verder te ontdekken. Na een aantal dagen kwamen wij aan in Cuenca, redelijk zuidelijk gelegen in Ecuador. We hebben hier een aantal nachten doorgebracht in het leuke Mallki hostel, waar we heel verrassend weer wat Nederlanders tegenkwamen. Die zijn echt overal!
Na een pittig alcoholisch kaneeldrankje (Canaloza) op de eerste avond verkenden we de volgende dag de gezellige binnenstad, bezochten we warempel een museum en planden we samen met een Deense jongen een uitje voor de volgende dag: een bezoek aan Parque Nacional el Cajas. En wat was dit mooi! Alhoewel een gids sterk werd aanbevolen aangezien kans op verdwalen aanwezig was, vonden wij onszelf capabel genoeg dit zonder gids te doen. Goede keuze, wat een rust en wat een mooi ongerept natuurgebied!

Na Cuenca brachten we 1 dagje door in Guyaquill, de grooste stad van Ecuador met bijna 3 miljoen inwoners. We waren door de busrit (oke, en weinig slaap doordat we die avond daarvoor onze karaoke kunsten hadden laten zien in Cuenca) niet helemaal fit, dus deden het rustig aan. Na Guyaquil gingen we door naar de kust! De eerste bestemming hier was Puerto Lopez, waarvan uit wij onder andere een bezoek brachten aan Isla de la Plata. Dit kleine eiland wordt ook wel 'Poor man's Galapagos' genoemd, aangezien hier enkele diersoorten zijn te vinden die ook op de Galapagos te zien zijn. Onderweg zag ik voor het eerst dolfijnen (jeej!), we zagen enorm veel blue footed boobies (ja, zo heten deze vogels echt) en we gingen snorkelen. Ik kan mij niet herinneren dat ik dat ooit eerder had gedaan en dat was zeker te merken aangezien het nog niet zo soepel ging. Ik kan helaas niet overal goed in zijn, dat blijkt maar weer.

Na Puerto Lopez verbleven we een dag in het nabij gelegen Manta, waar de lokale bevolking duidelijk niet aan toeristen gewend was. Ik denk dat ik mij in Nederland serieus beledigd voel als ik niet zoveel 'betoeterd' wordt of niet wordt aangestaard, het is vrij lachwekkend. Na Manta gingen we nog wat noordelijker richting de kust en kwamen we aan in Canao. Nadat Tessa en ik elkaar moed hadden ingepraat besloten we hier onze eerste surfles te volgen. We waren uiteraard natuurtalenten! Oke oke, we konden na anderhalf uur op onze knieën een golfje pakken haha. Helaas geen foto's als bewijs, maar ik denk niet dat dit mijn laatste surfles was dus bewijsstuk A volgt.

Zondag 5 maart kwamen we na een niet zo'n relaxte rit in een nachtbus weer aan in Quito, waar Tes de volgende dag weer naar haar vrijwilligerswerk ging. Na mijn eerste behoorlijk zieke nachtje sinds ik hier ben (en dat is toch niet zo heel fijn in een hostel op een stapelbed kan ik jullie vertellen) verbaaste ik mijzelf die maandag door een vlucht te boeken naar de Galapagos eilanden! Stond niet op de planning, , maar na een spoedoverleg met mijn bankrekening kwamen we er samen uit dat ik het ga redden. A once in a life time oppurtunity!

Na een laatste bezoek aan Local Dreamers (ik kan toch echt geen afscheid nemen nog) en een succesvolle 'ladiesnight' op woensdag in Quito kwam ik donderdag hier rustig van bij. Vorige week vrijdag stapte ik het vliegtuig in naar de Galapagos. Voor het eerst tijdens deze 9 weken was ik even helemaal alleen. En dat was toch een beetje boel spannend; wat als ik helemaal geen mensen zou ontmoeten? Hoe zou die week mij dan bevallen?
Hierover heb ik mij geen zorgen hoeven maken, want ik heb mijn ruim 6 dagen op de Galapagos eilanden doorgebracht met een iemand die ik kende uit Quito, twee leuke Amerikaanse meiden en daarna een wijze Australische reiziger, een leuke Zweedse chick en een iewat flirtirige Spanjaard. Maar die had wel een onderwatercamera, dus ik hield hem even te vriend ;). O, en, heel heel veel bijzondere dieren!

Een kleine introductie: de Galapagos eilanden is een eilandengroep ter hoogte van de evenaar. De dieren die leven op dit eiland kennen geen natuurlijke vijanden daar en zijn gewend aan mensen. En niet onbelangrijk: Charles Darwin heeft hier de beginselen van zijn evolutietheorie bedacht!

Alhoewel het elkaar qua prijs niet veel had ontlopen, koos ik ervoor te gaan 'eilandhoppen' tussen de verschillene eilanden en geen cruise te boeken. De vrijheid hiervan beviel mij toch iets meer, alhoewel een cruise ook vast aan te raden is! Ik begon op Santa Cruz, het eiland waarvanuit de meeste tours te boeken zijn. Ik bezocht hier het snorkelgebied Las Grietas, pakte met de Amerikaanse meiden op het heetst van de dag (slim..) de mountainbike naar een 'Giant Tortoises reserve' (reuzeschildpadden) en koelde af in de Lava Tunnels, oftewel een ondergrondse tunnel gevormd door hard geworden lava.
Een paar dagen later nam ik de veerboot (die slechts twee keer per dag naar andere eilanden gaat) naar het prachtige eiland Isabela, absoluut mijn favoriet. Ik ontmoette daar nieuwe reizigers en besloot mijn snorkelcarriere naar een hoger niveau te tillen door te snorkelen bij Concha di Perla, een voor iedereen toegankelijk snorkelgebied. Ik stond (zwom) oog in oog met een pinquin, zag voor het eerste leguanen (wat een bazen zijn dat!) en werd verliefd op de vele zeeleeuwen. Wederom huurden we mountainbikes en bezochten we de Wall of Tears. Na dit pittige fietstochtje dronken we het lekkerste koudste biertje ooit en kwamen we bij in de hangmatten bij ons hostel. De volgende dag gingen we mee op de bekende dagtour 'Los Tunneles', waar we tjidens verschillende snorkelmogelijkheden onder andere haaien (white tip sharks), roggen en reuzeschilpadden onder water konden begroeten. Wauw!
De laatste dagen genoten we van het strand, keerde ik terug naar Santa Cruz en boekte ik mijn laatste dagtour naar het onbewoonde eiland Santa Fé. En dat was een goede keuze! Ceviche als lunch, super helder water waardoor we de spelende zeeleeuwen die langs ons raasden tijdens het snorkelen goed konden zien en het mooiste strand wat ik tot dusver heb gezien.

Mocht het nog niet duidelijk zijn geworden, alhoewel het nog steeds bizar duur is (alleen al om de Galapagos eilanden te mogen betreden betaal je intototaal 120 dollar aan toegangskosten) vond ik het meer dan waard. Ik ben qua snorkelen niks gewend dus ik was al onder de indruk van een mooi grasprietje, maar het voldeed aan de hoge verwachtingen. Ik had nog veel zuiniger kunnen doen wat betreft onder andere het eten, maar ik wilde ook lekker genieten. Geldzorgen zijn voor morgen ;)

Nou, dat was best beknopt toch? Je kan nu zelf de keuze maken of je nog door gaat voor de feitjes, of dat je het mooi vindt geweest! Hee, zo ben ik.

Feitjess:
- Maaike is een lastige naam. Ja. Mikel, Mikael, Maiky, Mike, dat zijn namen die mensen logischer vinden. Ik vind het allemaal prima.
- Als er bij hostels wordt aangegeven dat er 'agua caliente' (warm water) is, bedoelen ze volgens mij eigenlijk: "er is een heel kleine kans op een straaltje warm water, anders is het heel jammer voor je." Hihi
- Vooral bij de kustplaatsen die Tessa en ik bezochten werden we verliefd op de kindjes die we zagen. Ze zijn écht veel liever en knapper dan de kindjes in Nederland. Wel blijft het apart te zien dat sommige restuarantjes worden gerund door alleen kinderen, dat voelt toch een beetje dubbel.
- Mijn week op de Galapagos was niet alleen fijn door het klimaat, de dieren en de tours, maar ook door de oprecht vriendelijke bevolking. Waar je in de rest van Ecuador toch altijd heel goed op je spullen moet passen (ook bij mij is tijdens een drukke busrit in Quito geprobeerd wat uit mijn tas te halen door hier een snee in te maken) was dat hier niet nodig. Daarnaast valt het mij op dat Ecuadorianen in vooral het openbaar vervoer niet super vriendeljik zijn tegen elkaar. De buschauffeur wordt genegeerd, mensen staat niet op als iemand naast hun wilt zitten in de bus etc. Had ik wel anders verwacht!
- Een belangrijke les: ik heb mij er inmiddels bij neergelegd dat ik niet alles kan zien tijdens mijn reis! Zo heb ik in Ecuador geen bezoek gebracht aan de bekende Quilotoa Loop en aan de jungle, wat jammer is. Ook voor Colombia heb ik inmiddels zoveel tips dat ik er zeker 4 maanden kan doorbrengen, dus ook hier wordt het weer een kwestie van keuzes maken.

Ja, hij viel al, Colombia!! Vanmiddag breng ik samen met Katinka nog een bezoek aan het Mitad del Mundo monument (waar de evenaar zich bevindt), bezoeken we morgen de bekende zaterdagmarkt van Otavalo en pak ik zondag de bus richting de grens met Colombia.. Spannend!!

Heel veel ietwat verbrande groetjes uit Quito!

Liefs, Maaikie (of Miquel, Meik, kijk maar even)