On the road!

Buenas dias amigos y amigas van het goede leven!

Ik ben nog niet verloofd met een Ecuadoriaan, heb het zika-virus (en andere virussen) tot dusver weten te ontlopen en ben niet beroofd.. Alles onder controle dus!

Het leven 'na' vrijwillgerswerk is momenteel aangebroken, voor ik vertel wat ik momenteel uitspook een terugblik op de afgelopen weken:

Na mijn tweede week vrijwilligerswerk kregen wij de kans om in een lang weekend carnaval in Ecuador mee te maken! Met andere vrijwilligers besloten we naar de plaatsen Banos en Ambato (volgens mijn studenten aan wie ik Engels geef een mooie traditionele plek waar carnaval wordt gevierd). Aan beweging in Banos geen gebrek: ziplinen, een behoorlijke wandeltocht naar naar een waterval en een bezoek aan Casa der Arbol (een schommel waar je bij goed weer fantastisch uitzicht hebt. Op de foto zie je dit prachtige uitzicht. O nee, het was volledig mistig dus niks te zien haha).

Na een paar dagen vertrokken we naar Ambato, waar wij een super mooie optocht van dichtbij meemaakte. Het thema (Flores y Frutas) was duidelijk te zien. Ook een andere carnavalgewoonte was zichtbaar: iedereen, wij ook, kocht een bus schuim en letterlijk iedereen was de sjaak.

Het laatste weekend voor mijn vrijwilligerswerk stopte heb ik het eens wat rustiger aan gedaan. Zaterdag heerlijk hardgelopen door parque Carolina, op Valentijnsdag samen met een aantal anderen mijn eerste hike gedaan: de vulkaan Pichincha (ruim 4700 meter) beklommen! Het was zwaar en fantastisch tegelijk. Het best kan ik het typeren als een Maaike die hijgend een steil stukje omhoog strompelt en een Ecuadoriaans mannetje van een jaar of 7 mij nog net niet fluitend voorbij liep. Oftewel, de hoogte blijf ik voelen maar het was al met al dan ook een tocht van 5 uur.

Na dit weekend begonnen mijn laatste weken vrijwilligerswerk. Ik merkte dat ik steeds creatiever werd bij het voorbereiden van de lessen en er super van genoot. Mijn Spaans was niet altijd top (ik vroeg vol overtuiging of iemand patas (schoenen) in plaats van papas (aardappelen) had gegeten, dat vonden de kids vrij hilarisch) maar ik merkte dat vloeiend Spaans om Engels te geven niet nodig was. Alhoewel een maand vrijwilligerswerk best lang klinkt, is de maand bij Local Dreamers voorbij gevlogen en voelde ik mij soms bijna egoïstisch dat ik de komende maanden weer helemaal aan mezelf denk en ga reizen. Mijn laatste dagen besefte ik nog maar eens hoe lief iedereen hier is: 'mijn' ochtend groep met volwassenen maakte een typisch Ecuadoriaanse maaltijd (mote) als afscheid, kochten cadeautjes en zeiden hele lieve dingen. Daarnaast heb ik ook met de andere vrijwilligers en degenen die werken bij Local Dreamers het heel gezellig gehad. Nadat ik mijn laatste 'werkdag' 's ochtends nog kon meekijken bij het project Villa Ticca. (Een kinderopvang voor kleine kindjes die het thuis niet oke hebben), kon ik mijn tijd bij Local Dreamers mooi afsluiten door te gaan kijken bij een vriendschappelijk voetbalduel van 'onze' jongens tegen een lokale club. Top! Iedereen, kijk vooral eens op de site van Local Dreamers of beter: kom zelf vrijwilligerswerk doen hier!!

En dan nu! Tromgeroffel.. Sinds afgelopen zaterdag ben ik voor ongeveer 2 weken op pad met Tessa, een lieve huisgenoot uit het vrijwilligershuis. Samen reizen we via het zuiden naar de kust, vanuit daar gaan we samen weer naar Quito. Misschien wel leuk om een beetje een beeld van Ecuador te geven; Ecuador is opgedeeld in 4 delen: De kust (Costa), de Andes (Sierra), het Amazonegebied (Oriente, of jungle) en de Galapagoseilanden. Momenteel bevinden we ons in het Andesgebergte, we gaan naar de kust!
Na deze weken vrijwilligt Tessa er dan verder op los (mijn Nederlands wordt steeds beter), ik ga andere leuke dingen doen.
De afgelopen 4 dagen hebben wij heerlijk wifi-loos doorgebracht in het 'Secret garden hostel' in het nationaal park Cotopaxi. Cotopaxi is de op een-na-hoogste vulkaan van Ecuador. Helaas is het beklimmen niet mogelijk aangezien hij een aantal maanden geleden nog actief was. Desondanks was het een goede keuze hierheen te gaan: in de ochtenden waren activiteiten als mountainbiken vlakbij de Cotopaxi en wederom een hike van 5 uur naar een nabijgelegen vulkaan de moeite waard! 'S middags konden we heerlijk relaxen, lezen en spelletjes doen in de grote 'huiskamer' met haard. Daarnaast ontmoetten we veel reizigers waarmee we naast leuke gesprekken ook ervaringen en informatie konden delen. A, met een rood wijntje in de jacuzzi met uitzicht op de Cotopaxi en de sterrenhemel was ook niet verkeerd. En de onbeperkte bananen cake viel ook goed.
Momenteel zijn we in Cuenca, maar wat we daar doen bewaar ik nog even als cliffhanger anders komt er geen eind aan.

Jaja, ik hoor jullie denken, waar blijven ze.. De feitjess:
- Het verkeer observeren hier blijft fantastisch. Waar je in Nederland beboet wordt voor onnodig toeteren, wordt hier letterlijk om alles getoeterd. Vooral om bij een kruising aan te geven dat je (als chauffeur) er aan komt, oftewel om voorrang te nemen. Anders, dat is het goede woord denk ik ;)
- Al wist ik het van te voren, toch is het soms lastig te zien hoeveel armoede er is. In bussen en op straat zijn enorm veel mensen (ook kleine kinderen) die van alles proberen te verkopen. Soms voel ik mij erg verwend daardoor. Maar de vriendelijkheid en het warme welkom van veel locals (niet allemaal) doet dat gevoel ook wel verminderen. De meeste mensen willen hoe dan ook helpen als je wat vraagt, zelfs als ze totaal niet weten wat je bedoelt ;)
- Het leven uit mijn backpack en slapen in verschillende bedden is begonnen! Ik merk dat ik het vele kamperen van vroeger en de weken in Frankrijk nu erg waardeer, aangezien ik al wat gewend ben. Een koude douche is niet altijd leuk, maar daardoor waardeer je de warme douche de volgende dag des te meer ;) Slapen met minimaal 6 anderen op een kamer is nu nog prima, ben benieuwd hoe lang ik dat nog prima vindt ghehe.
- Plannen is niet altijd nodig. Het was even wennen, maar ik merk nu hoe leuk het is om nog niet te weten waar ik overmorgen beland. Er zijn overal hostels en het is juist fijn om flexibiliteit te houden.
- Ik bezoek, logischerwijs, vooral de highlights en bekende plekken in Ecuador. Tijdens de busreizen (waar ik op een gegeven moment vast klaar mee ben ghehe) rijden we door vele dorpjes en zien we ook veel van het niet toeristische gedeelte: mensen in typische klederdracht die de hele dag aan het ploegen zijn en lief zwaaien als je langs rijdt.
- Ik kan afdingen! Ik blijf mijzelf verbazen. Ik maak er zelfs een sport van, elke taxirit wil ik iets onder het bedrag zitten waar ik de rit daarvoor voor betaalde. Werkt meestal!
- Mis ik verder dan niks aan Nederland? Nou, eigenlijk nog niet hele grote dingen! Tuurlijk is het raar om al 6 weken geen bekend gezicht te zien, maar dankzij onder andere Skype zorg ik dat het thuisfront mij niet vergeet. Daarnaast weet ik ook dat deze maanden voorbij vliegen en en geniet ik ervan te doen waar ik zin in heb en zoveel nieuwe leuke mensen te ontmoeten voelt niet verkeerd ;)

Nou, goed verhaal, lekker kort weer ;) nog dank voor alle verjaardagsberichtjes! Leuk gevierd hier :) Ik hoop dat jullie allemaal oke zijn en ik probeer over een tijdje weer te laten weten waar ik uithang! Voor mijzelf ook nog een verrassing.

Liefs, Maaikie